از اینجا:

"I had a good raincoat then, a Burberry I got in London in 1959. Elizabeth thought I looked like a spider in it. That was probably why she wouldn't go to Greece with me. It hung more heroically when I took out the lining, and achieved glory when the frayed sleeves were repaired with a little leather. Things were clear. I knew how to dress in those days. It was stolen from Marianne's loft in New York sometime during the early seventies. I wasn't wearing it very much toward the end."

Departed را دیدیم. جالبه. من از مت دیمون اصلن خوشم نمی‌آد(گرچه که گود ویل هانتینگ رو دوست داشتم(، از مارک والبرگ کمی تا قسمتی متنفر بودم، قبل از اسکورسیزی هم از دی‌کاپریو خوشم نمی‌آمد. تنها یازی‌گر مورد علاقه‌ام تو این فیلم نیکلسون بود. اما... اما... اما... یه سری بازی درجه یک دیدم. مارک والبرگ و دیمن عالی بودن. و باز از اون‌ها به‌تر، دی‌کاپریو. این بشر خدا بود. بی‌نظیر بود. کلن فیلم در حد شاه‌کار نبود(به نظر بنده‌ی حقیر البته. وگرنه کیه که به آقا-مستر اسکورسیزی- از این حرف‌ها بزنه!). فیلم‌برداری یکی دو جا اعصاب خردکن بود(کاملن تو ذوق می‌زد). در مورد موسیقی هم، خب درست یا غلط فکر می‌کردم فرق اسکورسیزی و کوبریک رو می‌شه از مقایسه‌ی موسیقی متن Eyes wide shut یا اودیسه ۲۰۰۱ و Departed به روشنی تشخیص داد.

و فیلم دیگری دیدم به نام Maria full of grace. توضیح نمی‌دم، خودتون اگر گیرتون اومد ببینید. فیلم بی‌نظیر بود. یکی از به‌ترین فیلم‌هایی که این چند وقت دیدم.
شناسنامه فیلم(+)
و
نقد فیلم در
Newyork Post(+)
Washington Post(+)
Chicago Sun Times(+)
Time(+)
Premiere(+)
The New Yorker(+)

همین! دوشنبه‌ی آینده امتحان 431-70 دارم. به شدت در حال پر کردن خلا اطلاعاتی در مورد EndPoint ها و XML هستم.