-کشتم خودم رو تا برای سرور اينترنت محل کارم يه فايروال خوب مجانی(يا کرک شده) که آی-پی‌های ايران رو بن نکرده باشه پيدا کنم. بدبختی يکی دو تا نيست که! نرم‌افزارهای خوب خريدنی هستن و ما بايد کرک شده و به‌عبارتی دزدی‌شون رو تهيه کنيم، آی-پی ايران رو هم بعضی‌ها به علت قوانين تجاری امريکا بن کردن و نمی‌شه نرم‌افزار رو آپديت کرد(مثل خانواده‌ی مک‌آفی)، هوا هم که گرمه، تازه به قول دوپون از اون هم بالاتر! اين بيسکويت شکلاتی‌ها هم تموم شدن. اين هم شد زندگی؟

-سيستمش جالبه ها! بشينی کلی آهنگ عاشقانه‌ی درجه‌ يک(تام ويتس، باب ديلن، لئونارد کوهن) گوش بدی، بعدش يهو کانال رو عوض کنی به کنسرت P.U.L.S.E و احساس "خوب"ی هم داشته باشی بعدش! واقعن شاعرانه‌ست. من به شما دوست عزيز، تبريک و تهنيت عرض می‌کنم.

-برای غرق شدن نياز به "جايی برای غرق شدن" نيست. دليل يا انگيزه که داشته باشی همه‌جا غرق می‌شی و برای هوا دست و پا می‌زنی. گاهی فکر می‌کنم شايد محل غرق شدن هم مهم باشه(لااقل از جنبه‌ی نمادينش :)) ) اما خب، به قول دوپون از اون هم بالاتر! حتا می‌تونم بگم وقتی غرق شدی لا‌اقل برای خودت ديگه مهم نيست.
اينجورياست!