از واکنش‌های کليشه‌ای خوشم نمی‌آد.

گاهی اوقات فکر می‌کنی دور و برت پره از چيزهای خوب. از آدم‌ها، اتفاق‌ها، زيبايی‌ها. گاهی هم همه‌چيز رو بدو زشت و وحشتناک می‌بينی.
اما واقعيت هيچ‌کدوم از اين‌ها نيست. واقعيت اينه که دور و برت هيچ چيز نيست، هيچ کس نيست. فقط يه فضای خالی بزرگ و تاريک. و تو تنهايی.