مثل راهی که مطمئن باشی شروعش درسته و با اولين قدم حس کنی داری اشتباه می‌کنی.
نمی‌تونم آدم‌ها رو تحمل کنم. خيلی هاشون رو. نه رو حساب بالاتر دونستن و بهتر دونستن. چيزی مثل اين‌که نمی‌تونم يه طعم يا يه بو رو تحمل کنم، يا يه آهنگ رو. حالا فرق نداره برخورد رودررو باشه يا تو برنامه‌های احمقانهء تلويزيون. و قسمت بدترش اينه که می‌دونم نبايد اين‌طور باشم.
No comments:
Post a Comment