آدم ها هم مي پوسن
مگه نه؟
مي شه آهنگ پاپ هم گوش کرد، اما حوصله نداشت
مگه نه؟
مي شه صدبار يه آهنگ از Stationary Traveller رو گوش کرد و خسته نشد
مگه نه؟
مي شه دلتنگ بود تا حد مرگ
مگه نه؟
مي شه همينطور الکي به زمين و زمان هم بد و بيراه گفت
مگه نه؟
مي شه به همه چيز شک کرد و شک داشت. به عشق، دوستي، آدمها، حس ها، فکر ها ... همه چيز
مگه نه؟

و با تموم اينها باز هم مي شه زندگي کرد
مگه نه؟

Ciao

فقط يه نفر به من بگه اين زندگي چه جور زندگيه؟
چون در حال حاضر به شدت در حال تجربه کردن آن مي باشم!