امشب قراره فينال يورو۲۰۰۴ رو ببينم. به طور زنده گزارشش می‌کنم.

خب اسم بازيکن‌ها اعلام شد. من همه‌شون رو می‌شناختم. يکی نيکوس کازانتزاکيس، يکی راستاپاپولوس بود، باقی همه اسم همه‌شون ميکيس تئودوراکيس بود.

گل! بالاخره اين ميکيس تئودوراکيس گل زد. من می دونستم اين ميکيس تئودوراکيس بازيکن خوبيه. پاس گلش رو فکر کنم راتاپاپولوس داد.

بازی متوقف شده. يکی از هوادارهای پرتغال نمی‌دونم از کجا خودش رو پرت کرد وسط زمين. طرف تو زمين بين بازيکن‌ها می‌دويد. گاردهای امنيتی هم به حالت مسخره‌ای به دنبالش. يه پرچم بارسلون هم مهربانانه برای فيگو اورد که فيگو اگر مثل اسکولاری سبيل داشت تا حالا مثل اسکولاری همه‌اش رو جويده بود.

رونالدو هربار که داور خطاش رو می‌گيره شروع می‌کنه از خوشحالی حرکات آکروباتيک کردن.

فردوسی‌پور از آمار تعداد گل‌های زده و خورده به تاريخ تولد بازی‌کن‌ها و وقت بعدی دندون‌پزشکی‌شون رسيده. خدا بعد از اين رو به خير کنه.

بازی تموم شد.

گل ميکيس تئودوراکيس ۲ تا خاصيت داشت. يکی اين‌که يونان رو قهرمان کرد. دومين خاصيتش اين بود که با اون جيغی که فردوسی‌پور کشيد، بابا از خواب پريد و از اون قسمت بازی، با چشمان بااااااز بازی رو دنبال می‌کنه!

می‌گن زئوس وقتی بازی تموم شد از تو آسمون داد می‌زده: رهاگل، رهاگل! و اين طرف و اون‌طرف آذرخش پرت می‌کرده.

هيچی ديگه تموم شد مسابقه. گزارش من هم تموم شد. بريم بخوابيم!