امروز از صبح تا الان ۵ بار دوش گرفتم. تو حمام هم What GOD Wants می‌خوندم :)).
اصولاً ميزان ناراحتی و عصبانيت و کلاً اين‌که چقدر مثلاً الان شرايطش بده رو با يه سری از رفتارهاش فهميد.
مثلاً يه نفر موقع عصبانيت سبيل‌هاش رو می‌جوه. اون يکی وقتی ناراحته بيشتر از هميشه می‌خنده. هرکس يه جور.
در مورد من وقتی اعصابم خرده يا ناراحتم يا عصبانيم رفتار کليم معمولاً مثل هميشه خونسرد و حتی شوخه(حالا شوخی‌هام خنده‌داره بماند). لااقل می‌تونم جلو کسانی که نمی‌خوام بفهمن که من ناراحتم اين‌طور رفتار کنم.
اما در مورد من چيزی که ميزان فشار روحی من رو نشون می‌ده تعداد دفعات دوش گرفتن منه. در حالت عادی هميشه صبح‌ها بعد از خواب دوش می‌گيرم. اما مثلاً موقع امتحان‌ها در ۲۴ ساعت ۶-۵ بار دوش می‌گرفتم(و حتی بيشتر!). يا وقتی ناراحتم هم اين تعداد دوش گرفتن‌ها بيشتر می‌شه(رفتار کاملاً اردکی!).
و باز وقتی که خيلی ناراحتم اعضای خونه صدای عجيب و غيرعاديی مثل صدای موتور سفينهء آدم‌های فضايی يا آژير‌خطر بمباران هوايی آلمان‌ها که در زمان جنگ جهانی دوم در انگلستان پخش می‌شده می‌شنون. و اين صدا(که به خاطر افراد زيادی تا حالا از خونهء ما متواری شدن) چيزی نيست به جز صدای يه نفر آدم با اعصاب خرد که تو حمام آواز می‌خونه.
خلاصه که احتمالاً يکی از اون ميمون‌های عالی‌رتبه‌ای که جزو اجداد من بوده، يه جايی با يه اردک ازدواج کرده!

در حاشيه: بلاگر هم بلاخره امکاناتش اديتورش رو يه خرده بيشتر کرد. قابل توجه اون‌هايی که با ۱۰۰۰ جور فونت و ۱۰۰۰ رنگ می‌نويسن!