Unbreakable II


روزی به کسی که زمانی بهترين دوستم بود و حالا دوست نداشته شده ترين انسان اطراف من، بعد از دوست نداشتنی شدنش، گفتم ارتباط بين آدمها مثل يه ظرف چينيه.تا زمانی که مطمئن نشدی نشکنش(من هيچوقت نمی شکنمش)، اگر شکستی خردش نکن.اگر خردش کردی ديگه سعی نکن جمعش کنی چون تکه های تيزش توی دست خودت و طرفت می ره.اگر خردش نکرده باشی شايد ارزشش رو داشته باشه که دوباره برقراراش کنی.شايد حتی زمانی مثل روز اولش بشه.اما خرد شده رو هيچوقت نمی شه برگردوند و تنها حاصل تلاشت، يه حس عجيب و زودگذر رنجه برای تو و يه حس آشنای خيلی قديمی رنجه برای طرفت.
اون موقع طرفش من بودم.
مثل هميشه چيزی از حرفهام نفهميد.

پ.پ